استقلال طلبي در نوجوان | برآورده كردن نياز به استقلال در نوجوانان

استقلال طلبي در نوجوان، برآورده كردن نياز به استقلال در نوجوانان

استقلال طلبي در نوجوان يكي از موضوعات مهمي است كه ممكن است به چالش و تنش جدي در زندگي تبديل شود. در سنين نوجواني افراد نياز دارند تا هويت شان را پيدا كرده و به عنوان يك بزرگسال شخصيت شان را پيدا كنند. همين مسئله باعث مي شود تا به دنبال كشف محيط اطرافشان باشند و از والدين شان فاصله بگيرند.

والديني كه در مورد دوران نوجواني و مسائل مرتبط با آن دوران آگاهي ندارند اين مسئله منجر به نگراني آن ها   مي شود.

در اين شرايط بايد آگاهي خود را در مورد ماهيت استقلال طلبي در نوجوانان و نحوه برخورد با آن ها افزايش دهيد تا بتوانيد بهترين ارتباط را با نوجوانتان داشته باشيد و به او كمك كنيد اين دوره را به بهترين نحوه ممكن پشت سر بگذارد.

همچنين مي توانيد از مشاور روانشناس كمك بگيريد تا در اين خصوص به شما كمك كند و عملكردتان بهبود يابد.

استقلال طلبي در نوجوان، چرا فرزندان از والدين فاصله مي گيرند؟

استقلال طلبي در نوجوان مي تواند نگراني هايي براي والدين به دنبال داشته باشد و اين مسئله تنش هايي ميان والدين و فرزندانشان به وجود آورد،

بسياري از والدين توقع دارند كه نوجوانشان مانند دوران كودكي مطيع آن ها باشند و بيشتر اوقات روز را با پدر و مادر سپري كنند.

اين در حالي است كه دوره نوجواني يك دوره بسيار مهم مي باشد و افراد در اين دوران نمي توانند تنها بر اساس انتظارات والدين خود زندگي كنند بلكه آن ها تمايل دارند درك دقيق تري از خود به دست آورند و در واقع به هويت شخصي برسند.

نوجوانان تمايل دارند به هويت يابي مستقل برسند و همين امر باعث فاصله گرفتن آن ها از والدين شان مي شود و با اين رفتار به پدر و مادرشان نشان مي دهند كه بزرگ شده اند.

آن ها در اين زمان بيش از هر زمان ديگري نياز دارند تا با هم سن و سال خود باشند و به گروه  هاي مورد علاقه شان بپيوندند، زيرا آن ها احساس مي كنند اگر به گروه خاصي تعلق داشته باشند مي توانند به شكل گيري هويت آن ها كمك شود.

در اين دوران اگر والدين با شرايط اين چنين رو به رو شوند نبايد براي آن ها عجيب باشد زيرا فرزندان در دوران نوجواني اشتياقي بسياري به پيوستن به گروه دوستان دارند.

در اين شرايط والدين به جاي محدود كردن فرزندشان يا نگراني زياد، بهتر است نحوه نظارت غير مستقيم را ياد بگيرند و به اين ترتيب نوجوان را به طور نامحسوس در مسير سالمي قرار دهند.

استقلال طلبي در نوجوان، نكاتي براي والدين

بر اساس مطالبي كه بيان شده است نياز به استقلال از خانواده در دوران نوجواني امري طبيعي مي باشد و براي رشد رواني اجتماعي فرزندان بسيار ضروري است، در اين شرايط آن چيزي كه اهميت دارد چگونگي مديريت اين نياز، توسط والدين است.

در اين مقاله نكاتي را بيان مي كنيم كه به پدر و مادرها كمك مي كند تا در برخورد با اين موضوع رفتار سالم و مناسبي داشته باشند. در زير نمونه هايي از آن را بيان مي كنيم:

1. در برخورد با استقلال طلبي در نوجوان از واكنش هاي شديد بپرهيزيد

بسيار اهميت دارد كه در اين زمان بتوانيد واكنش خودتان را به درستي مديريت كنيد و با فرزندتان با صبوري، متانت و آرامش بيشتري برخورد نماييد.

والديني كه در برخورد با فرزندانشان كه تمايل دارد با دوستانش به بيرون برود و اوقاتي را بيرون از خانه سپري كند واكنش تندي نشان مي دهند به طور ناخواسته فرزندانشان را از خود دور مي كنند.

در حقيقت نوجواناني كه والدين شان اين طور رفتار مي كنند تمايلات بسيار شديد و غيرواقع بينانه اي در مورد استقلال طلبي آن ها شكل مي گيرد و اين مسئله اوضاع را دشوارتر مي كند.

، در اين حالت بايد والدين روي رفتار و واكنش خودشان كار كنند تا بتوانند خشم، عصبانيت و كنترل گري كمتري نسبت به فرزندشان داشته باشند.

1. با دوستان فرزندتان ارتباط برقرار كنيد

استقلال طلبي در نوجوانان در اغلب موارد به سپري كردن اوقات فراغت با دوستان خود نشان داده مي شود در اين شرايط بسياري از والدين نگران هستند كه فرزندشان درگير دوستان ناباب و ناسالم خواهند شد و به سمت آسيب هاي اجتماعي و انواع رفتارهاي پرخطر گرايش پيدا خواهند كرد.

والدين براي پيشگيري از اين مشكل بايد سعي كنند با روي باز با دوستان فرزندشان برخورد كنند و تلاش كنند با آن ها و خانواده هايشان در ارتباط باشند. به طور مثال گاهي اوقات دوستانشان را به خانه دعوت كنيد و با آن ها در تعامل باشيد و به طور غيرمستقيم بر روي تعاملات آن ها نظارت داشته باشيد.

1. استقلال طلبي در نوجوان، استقلال خواهي او را تشويق كنيد

در دوران نوجواني ممكن است فرزندتان احساس كند كه شما مي خواهيد مانعي در مسير رشد آن ها باشيد يا نمي خواهيد شخصيت بزرگسالشان را بپذيريد،

در اين شرايط بايد به وضعيت رواني نوجوان تان توجه كنيد و به او نشان دهيد كه از مستقل شدنش استقبال مي كنيد و از اينكه مي بينيد فرزندتان روز به روز بزرگتر شده و به خوبي از پس خودش بر مي آيد خوشحال هستيد.

توجه داشته باشيد كه فرزندتان ممكن است از رفتارهاي شما اين برداشت را نكند و محتواي ديگري را براي خود در نظر بگيرد در اين شرايط شما بايد مهارت كلامي خودتان را افزايش دهيد و از طريق مهارت ارتباط كلامي بازخورد خود را به فرزندتان نشان دهيد، بهترين راه براي حل مشكلات ميان جوانان و والدين استفاده از گفتگوي موثر مي باشد.

1. با خودتان كنار بياييد

بسياري از والدين نمي توانند باور كنند كه فرزندشان بزرگ شده است و ديگر آن كودك بازيگوش ديروز نمي باشد و مي تواند همانند يك بزرگسال فكر، رفتار و احساس نمايد.

در صورتي كه والدين به فرزندشان وابستگي شديدي داشته باشند اين موضوع براي والدين بيش از هر زمان ديگري سخت مي شود، در اين حالت والدين بايد بيش از هر چيزي روي خودشان كار كنند تا بتوانند با خودشان كنار بيايند و قبول كنند كه فرزندشان بزرگ شده است.

در صورتي كه احساس مي كنيد با فاصله گرفتن از فرزندتان و كم رنگ شدن نظارت هاي دوران كودكي اضطراب زيادي به شما وارد مي شود بايد از متخصص روانشناس كمك بگيريد تا براي بهبود اوضاع به شما كمك كند و اطلاعات لازم را در اختيار شما قرار دهد.

1. استقلال طلبي در نوجوان، نظارت هاي خود را قطع نكنيد

درست است كه نوجوانان در اين سن به سمت شكل دادن شخصيت يك بزرگسال پيش مي رود اما هنوز آسيب پذير است و نياز به راهنمايي دارد به همين دليل حمايت و نظارت هاي خود را به طور ناگهاني نبايد قطع كنيد.

سعي كنيد نظارت غيرمستقيم را جايگزين آن نماييد و به گونه اي رفتار كنيد كه فرزندتان با شما راحت باشد و حس كند در هر زمان كه مشكلي براي او پيش آيد مي تواند با شما در ميان بگذارد و از شما كمك بخواهد.

در اين شرايط داشتن والدين حمايتگر و غير سرزنشگر از فاكتورهاي مهمي مي باشد كه در دوران نوجواني به فرزندان كمك مي كند تا كمتر درگير آسيب هاي اجتماعي شوند، زيرا آن ها والدين شان را مانند رفيق در كنار خود دارند و از راهنمايي هاي آن ها استفاده مي كنند.